Niets krijgt de populariteit van een echt Berber vloerkleed klein. Dit gewilde kleed doet het nog steeds fantastisch in het Nederlandse interieur. De oorsprong van dit oriëntaalse kleed ligt echter veel verder dan ons kikkerland. Het woord ‘Berber’ geeft dat al aan. Want dat verwijst naar de bewoners van noordelijk Afrika, bijvoorbeeld de Marokkanen. In de vroege middeleeuwen waren de vrouwen hier begenadigd goed met hun weeftechnieken. Aan de rand van de Sahara was men druk bezig met handgeknoopte vloerkleden. Buiten dat werden er ook veel dekens en gebedskleden vervaardigd. Het ambacht om een Berber vloerkleed te maken werd geperfectioneerd bij de Berbers in Marokko. Die hadden ter plekke dan ook heel veel schapenwol, afkomstig van de schapenkuddes die het Atlasgebergte doorkruisten. Marokko is overigens niet het enige land waar zulke vloerkleden vandaan komen; ook Algerije, Tunesië of Libië dragen hun steentje bij.
Het begint met gebroken wit
Ben je op zoek naar een echt oorspronkelijk Berber vloerkleed? Dan heb je er een nodig die uit pure wol bestaat; een echt slijtvast kleed. De wol laat vaak de natuurlijke kleur van de schapenvacht zien; soms ook een kameelvacht. Die ongeverfde wol heeft een kleur van gebroken wit. Dat betekent niet dat je een Berber niet met meer kleur kunt aanschaffen. Sommige tapijten zijn gekleurd met saffraan, indigo of henna. En verrijkt met mooie patronen. En of je nu graag een hoogpolig kleed wilt of een laagpolig, de Berber is er in beide varianten.
Een Berber vloerkleed van standing: Beni Ouarain
Omdat een Berbertapijt zo gewild is, zijn er vele soorten te koop. Drie daarvan zijn beroemd geworden. Allereerst is er de Beni Ouarain, een tapijtsoort die haar naam dankt aan een dorpje dat in het Atlasgebergte nestelt. Dit tapijt toont een ivoorachtige ondergrond. Hierop zijn fraaie asymmetrische patronen aangebracht. Schattige franjes vormen de afwerking. De meeste Beni Ouarain tapijten zijn hoogpolig en gemaakt van zuivere wol.
Kostbare kleden: Beni Mguild en Azilal
De tweede overbekende soort is de Beni Mguild, ook afkomstig uit het Atlasgebergte. Wat aan dit kleed opvalt is haar dikte. Die had ook een functie. Want in de winter kan het in de Marokkaanse bergen behoorlijk koud zijn. Een echte Beni Mguild herken je direct door ronduit verrassende en sterk aanwezige kleuren. Het lijken net schilderijen, maar dan niet bedoeld voor de wand maar voor de vloer. Als derde hoogstandje bij de Berbertapijten geldt de Azilal (ook de naam van een Marokkaanse provincie). Ook deze bestaat uit honderd procent wol en heeft vaak felle kleuren op een witte ondergrond. Sommigen vinden de patronen iets sprookjesachtigs en ook naïefs hebben. Waarschijnlijk doen ze het daarom ook zo goed in de kinderslaapkamer.
Bijna een Berber vloerkleed maar nog wel mooi
Er is één maar bij de aankoop van een Berber vloerkleed. En dat is de prijs. Een originele heeft best wel een hoog prijskaartje. Dat is dan ook een van de redenen dat er nogal wat kopieën rondgaan. Deze ‘look-a-likes’ lijken in eerste instantie heel aantrekkelijk vanwege de veel lagere prijs. Echter, je koopt dan wel een kleed van synthetisch materiaal. Niet dat dat niet lekker aanvoelt nog, maar het is natuurlijk niet echt. Dat gezegd hebbende, voor hun prijs zijn de synthetische exemplaren nog steeds best bijzonder. Want de ontwerpen en kleuren van moderne vloerkleden zijn wel van hoog niveau.
Vond je deze blog interessant? Lees meer op nieuws over. Of bekijk onze ‘alle nieuws blogs‘ pagina voor leuke onderwerpen en artikelen.
